چراغِ راهِ خدمت

به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی کرمان۱۴۰۰؛ در مسیر پرفراز و نشیب دانایی و دانستن، نخستین گام‌ها با نوری برداشته می‌شود که از وجود گران‌قدر معلم ساطع می‌گردد؛ نوری که نه با هیاهو، که با وقار و طمأنینه می‌تابد، راه را می‌نمایاند و جان را روشن می‌سازدپ، معلم، واژه‌ای ساده و در عین حال آکنده از معناست؛ نامی که هرگاه بر زبان جاری شود، شأنی بلند، جایگاهی رفیع و رسالتی عظیم را در ذهن متبادر می‌سازد.

مقام معلم، همواره فراتر از تدریس صرف بوده است، او تنها ناقل معلومات نیست، بلکه راهبری است که مسیر زندگی را روشن می‌سازد، اندیشیدن را می‌آموزد و نهادینه‌کردن ارزش‌های انسانی را وجهه‌ همت خویش قرار می‌دهد.

در هر کجا که دانشی شکل می‌گیرد، در هر دستاوردی که بر پایه‌ خرد بنا شده است، رد پای معلمی فرهیخته مشهود است؛ کسی که بی‌هیاهو، اما مؤثر و ماندگار، در تار و پود جامعه حضور دارد.

معلم، صبورانه می‌سازد و می‌پرورد؛ نه به قصد دیده‌شدن، بلکه با دغدغه‌ تعالی نسل‌ها، او باغبانی است که بذر دانش را در دل‌های تشنه می‌افشاند، بی‌آنکه ثمر آن را به چشم انتظار باشد، بی‌شک آن‌چه جامعه را از تیرگی جهل و خامی به روشنایی آگاهی و پیشرفت می‌رساند، همت بلند و همیشگی معلمان است، از این‌رو، مقام معلم را نه در یک روز، که در هر لحظه از رشد و بالندگی‌مان باید پاس داشت.

روز معلم، فرصتی مغتنم است برای بازنگری در ارزش‌هایی که گاه در گذر زمان، در میان ازدحام دغدغه‌های روزمره، مغفول می‌مانند، باید بار دیگر به خود و جامعه یادآور شویم که شکوفایی فکری، اخلاقی و فرهنگی، بدون حرمت نهادن به نقش معلم، ممکن نخواهد بود.

در روز بزرگداشت مقام معلم، تنها به بیان تشکر و تقدیر بسنده نمی‌کنیم؛ بلکه با تأملی مسئولانه، وظیفه‌ سنگین خود را در قبال ارج‌ نهادن به منزلت معلم و فراهم آوردن بسترهای عزتمندانه برای ایفای هرچه شایسته‌تر این رسالت عظیم، مرور می‌نماییم.

به راستی، اگر چراغ معلم خاموش شود، کدام راه از ظلمت به سوی نور خواهد رفت؟ اگر مهر او نباشد، کدام جان به گرمای علم و اندیشه خواهد رسید؟‌ اوست که بنیان فردای هر جامعه را با دستان خویش، و با قلبی لبریز از ایمان به انسان و آینده، می‌سازد.

باشد که نام و جایگاه معلم، همواره در صدرِ احترام و در قلب تکریم باقی بماند؛ چرا که او، چراغ راه حقیقت است.

انتهای خبر/ ک